Súkkulaðikaka án hveitis og hvíts sykurs

Ég er búin að vera hræðilega ódugleg við að blogga undanfarið. Ég er samt búin að lesa mjög mikið (ég datt í smá "young adult" - fantasíu stuð og var varla viðræðuhæf í tvær vikur). Ég er líka búin að baka eitthvað en samt ekki jafn mikið og venjulega. Klassískt áramótaheit í gangi hérna megin (hollari matur + meiri hreyfing) og það hefur "smá" áhrif á bökunargleðina.

Þessi uppskrift er smá sárabót fyrir bloggleysið og er næstum í stíl við áramótaheitið. Ég tók smá áskorun um helgina - að baka LKL köku. Ég er ekki á þessum kúr sjálf, og stefni ekki á að fara á hann, en fannst þetta samt skemmtileg tilraun. Kakan er ekki fullkomin LKL kaka, enda er sykur í henni þótt það sé ekki hvítur sykur, en lengra var ég bara ekki tilbúin að fara. Mér fannst kakan góð og ég hugsa að hún sé fullkomin fyrir þá sem elska dökkt súkkulaði.

Súkkulaðikaka án hveitis og hvíts sykurs

2/3 bolli ólífuolía

6 msk ósætt kakóduft

1/2 bolli heitt kaffi

2 tsk vanilludropar

1 og 1/2 bolli möndlumjöl

1/2 tsk matarsódi

Klípa af salti

1 bolli kókospálmasykur

3 stór egg (ég átti bara lítil egg svo ég notaði fjögur)

1/2 bolli rjómi (ca.)

100 g 70% suðusúkkulaði

Möndluflögur (til skrauts)

1) Hitið ofninn í 170°C. Sníðið bökunarpappír í botninn níu tommu springformi og smyrjið það með ólífuolíu.

2) Sigtið kakóið í litla skál og blandið svo heitu kaffinu saman við. Hrærið þar til blandan er orðin slétt. Hrærið vanilludropunum saman við, setjið til hliðar og kælið aðeins.

3) Blandið möndlumjöli, matarsóda og klípu af salti saman í annarri skál.

4) Setjið kókospálmasykur, ólífuolíu og egg í hrærivélarskál og hrærið á miklum hraða í ca. 3 mínútur eða þar til blandan er orðin slétt og “fluffy”.

5) Minnkið hraðann á hrærivélinni og hellið kakóblöndunni hægt og rólega saman við.  Stöðvið vélina og skrapið deigið niður af hliðum skálarinnar með sleikju.

6) Kveikið aftur á hrærivélinni og hafið hana á litlum hraða. Bætið möndlumjölsblöndunni hægt og rólega saman við.

7) Slökkvið á hrærivélinni og skrapið deigið aftur af hliðum skálarinnar og hrærið deigið aðeins saman með sleikju.

8) Hellið deiginu í formið og bakið í 40-45 mínútur. Hægt er að athuga hvort hún sé tilbúin með því að stinga tannstöngli í hana. Ef hann kemur út nánast hreinn en með smá súkkulaði þá er kakan tilbúin.

9) Kælið kökuna í forminu í 10 mínútur áður en þið takið hana úr og látið hana kólna alveg. 

10) Brytjið súkkulaðið í kubba og bræðið það saman við rjómann í potti við meðalhita. Hellið yfir kökuna þegar blandan er orðin slétt og falleg. Ef blandan er mjög fljótandi er best að leyfa henni að kólna aðeins áður en henni er hellt yfir kökuna. 

11) Skreytið með möndluflögum og borðið! Það er ekki verra að hafa léttþeyttan rjóma og/eða fersk ber með. 

Eins og myndin hér fyrir ofan sýnir þá átti ég ekki í erfiðleikum með að háma þessa kökusneið í mig.

Jólabókaflóðið

Jæja. Ég er búin að lesa sex bækur frá jólum og hef því miður ekki verið nægilega dugleg að punkta hjá mér hvað mér fannst um þær. Obbosí. Vegna þess ætla ég að leyfa mér að skrifa einn pistil og fjalla aðeins stuttlega um þær allar.

Fiskarnir hafa enga fætur eftir Jón Kalman Stefánsson: Ég er mikill aðdáandi Jóns Kalmans og hann olli mér ekki vonbrigðum með þessari bók. Fiskarnir hafa enga fætur er fjölskyldusaga. Hún gerist á þremur plönum; fyrir tíð aðalpersónunnar Ara, í fortíð Ara og í nútíð Ara. Mér fannst sérstaklega skemmtileg sagan sem gerist fyrir tíð Ara sem er saga afa hans og ömmu á Norðfirði. Fortíð Ara er einnig áhugaverð. Hann ólst upp í Keflavík og sambúð Keflvíkinga og hersins er mjög stormasöm - og þar með áhugaverð. 

Það kom mér á óvart hvað Fiskarnir hafa enga fætur er mikil kvennasaga. Konur eru oft fókus sögunnar og höfundur leggur mikið á sig til að koma þeirra sögum (og misrétti) á framfæri. Þetta er með feminískari bókum sem ég hef lesið þar sem höfundurinn er karlkyns. Textinn er fallegur og svo er Jón Kalman oft fyndinn. Endirinn er þannig að það hlýtur að koma framhald.

Skuggasund eftir Arnald Indriðason: Skuggasund er klassísk Arnaldarsaga. Ef þið eruð yfirleitt hrifin af Arnaldi þá finnst ykkur þetta góð bók. Ég er samt ekki sammála því að þetta sé besta bók Arnaldar - mitt uppáhald er ennþá Grafarþögn. Í Skuggasundi er Arnaldur með nýjar aðalpersónur (engan Erlend) og tvö sögusvið; Reykjavík á stríðsárunum og samtímann. Aðalpersónurnar gripu mig ekki sérstaklega en Arnaldur dregur upp góða mynd af Reykjavík fyrri tíma. 

Krákustelpan og Hungureldur eftir Erik Axl Sund: Þessar bækur eru fyrsta og önnur bókin í þríleiknum um Victoriu Bergman. Virkilega góðir krimmar. Ég myndi segja að söguþráðurinn sé frekar óhefðbundinn m.v. glæpasögu en hann á samt eitthvað skylt við Millennium þríleik Stieg Larsson. Það kemur ekki að sök að mínu mati. Þessar bækur héldu mér alveg og ég get ekki beðið eftir næstu bók. Eins og er þá get ég ekki ímyndað mér hvernig þetta endar. 

Höfundarnir eru tveir (Jerker Eriksson og Håkan Axlander Sundquisten) en hafa tekið sér þetta sameiginlega höfundanafn. Mér finnst þeir alveg vera með þetta - alltaf þegar að ég held að ég sé búin að fatta plottið þá koma þeir með eitthvað nýtt sem kemur mér á óvart. 

The Rehearsal eftir Eleanor Catton: Þessi bók, sem er verðlaunuð í bak og fyrir, fannst mér frekar skrýtin. Ekki endilega leiðinleg en skrýtin. Ég er ennþá að velta fyrir mér um hvað hún var. Þegar ég var búin að lesa endirinn varð ég hálf rugluð. Mér fannst bókin ekki vera búin. Það er vika síðan ég kláraði hana og ég hugsa enn til hennar af og til. Um hvað var hún? 

Arabella eftir Georgette Heyer: Ef ykkur langar að lesa eitthvað sem svipar mjög til Pride and Prejudice þá er Arabella málið fyrir ykkur... England árið 1817, tvær heillandi aðalpersónur (fátæk ung, skemmtileg stúlka og ríkur myndarlegur maður), misskilningur í samskiptum og góður endir. Austen fannst þetta gott plott og það fannst Georgette Heyer líka - bara 130 árum seinna en Austen. Ekkert mjög frumleg...

Þetta er ein af bókunum sem Goodreads ráðlagði mér að lesa, með hliðsjón af því hvað ég hef lesið áður, og ég sé svo sem ekkert eftir því að hafa farið eftir þeim ágætu ráðleggingum. Arabella er ágætis afþreying. Bókin er sennilega aðeins auðveldari aflestrar fyrir þá sem eru að byrja að lesa svona bækur en bækurnar eftir Austen sjálfa þar sem hún er skrifuð aðeins seinna.